Een deurwaarder heeft bij het grote publiek geen goed imago. Wie wil er nou deurwaarder worden denk je dan? Toch is het stigma van ‘meedogenloos figuur aan de deur’ niet helemaal terecht en zeker niet volledig.
Verplichtingen
Als partijen een overeenkomst sluiten (dat gebeurt soms sneller dan je zou denken), dan ontstaan er verplichtingen over en weer. Die verplichtingen moet je nakomen, zo hebben wij het hier al 2.000 jaar geregeld.
Op zich is dat een goede zaak, want anders kun je geen samenleving opbouwen en draaiende houden. Maar wat als nakoming van een wederpartij achterwege blijft? Dan kun je als crediteur een paar dingen doen. Je kunt bijvoorbeeld nakoming eisen, de overeenkomst ontbinden en/of een schadevergoeding proberen te verhalen op je tegenpartij.
Nakoming eisen
Nakoming eisen dat kun je in principe zelf, bijvoorbeeld na een paar mailtjes met een aangetekende brief op poten. Mocht dat niet meteen lukken dan kun je de vordering uit handen geven aan een incassobureau, een advocatenkantoor of een deurwaarder. Zo wordt er druk gezet op de tegenpartij om na te komen (meestal om te betalen). Aan zo’n incassotraject zijn natuurlijk kosten verbonden, die wettelijk zijn gemaximeerd en die je ook op de tegenpartij kunt verhalen. Reken op maximaal 10% van de waarde van de vordering tot € 2.500,-. Daarboven is het gestaffeld.
Wat mag een deurwaarder?
Een deurwaarder heeft doorgaans veel ervaring met het incasseren van vorderingen. Maar hij kan meer. Bij wet is bepaald, dat een deurwaarder als enige exploiten mag betekenen (een soort officiële standaard dreigbrieven mag uitreiken, die in het procesrecht vereist zijn in sommige procedures). En een deurwaarder mag exclusief beslag leggen. Dat is met veel bombarie een juridische kaasstolp over je bezittingen plaatsen, met als doel ze als verhaalsobjecten veilig te stellen voor crediteuren. Je waardevolle spullen van je afpakken om ze in het openbaar te verkopen, zeg maar. Juist die taak maakt deurwaarders zo impopulair en gevreesd bij het grote publiek.
Gerechtsdeurwaarders
Deurwaarders worden officieel beëdigd door de Rechtbank, vandaar dat ze zich Gerechtsdeurwaarders mogen noemen. Dat heeft een officieel tintje.
Deurwaarders hebben dus een specifieke rol in de rechtspraktijk. Enerzijds als vertegenwoordiger van de incassant (net als een ieder) maar anderzijds ook exclusief als uitvoerder van een wettelijk omschreven taak, waarop een beroepsmonopolie rust. Een soort openbaar ambtenaar dus.
Binnen zonder kloppen
Mannetjes aan de deur zijn natuurlijk geen pretje als je financieel in de rats zit. Maar meestal heb je jezelf dan ook wel iets te verwijten, want ze staan er nooit voor niets. Een goede deurwaarder is echter in staat om haalbare afspraken te maken over het voldoen van de openstaande vordering. Zo nemen ze schuldeisers ook een hoop ellende uit handen en zorgen ze toch voor maximaal resultaat. Met een menselijke maat. Voor opdrachtgevers hebben moderne kantoren een internetapplicatie beschikbaar, waarmee ze real time kunnen bekijken wat de status van hun vordering is. Ontzorgen noemen ze dat.
Kortom, deurwaarders vervullen een essentiële rol in onze rechtsstaat en onze hedendaagse economie.
Modern kantoor
Een modern deurwaarderskantoor is zich van zijn maatschappelijke rol bewust en zal altijd proberen, met de belangen van zijn opdrachtgever in zijn achterhoofd, een menselijke maar werkbare oplossing te vinden voor de juridische problemen waarbij het wordt ingeschakeld. Als je het zo bekijkt, is het beroep van (en op) een deurwaarder zo gek nog niet. Want de deurwaarder heeft een maatschappelijke taak in onze samenleving.
Maar ook hier geldt: voorkomen is beter dan genezen.